Pojedynek Serc: Rozdział Czternasty

Rozdział Czternasty : Widzę strach w Twoich oczach.

 

***

 

 

-Zacznijcie patrzeć sercem a nie rozumem!

Hermiona w osłupieniu wpatrywała się w przyjaciółkę z dawnych lat. Nigdy nie widziała jej w takim stanie. W przeszłości bywało , że dziewczynę poniosły nerwy. Ale nigdy w TAKIM stopniu! Już sama jej postawa sprawiła , że Hermi postanowiła trzymać język za zębami, by nie palnąć jakiejś głupoty.

Dziewczyna podparła się rękami pod boki i patrzyła na Hermionę lekko zmrużonymi oczami. Biła od niej jakaś groźna siła.

I gdyby młoda panna Granger nie wiedziała , że jest czarownicą , to z pewnością pomyślała by to o osobie stojącej przed nią.

- Co przez to rozumiesz? – Wyszeptała ledwo słyszalnym głosem.

Jojo zmierzyła ją od stup do głowy.

Patrzyła na jej zgrabne nogi w beżowych sandałkach podwinięte pod ławkę. Na drżące ręce złożone na zwiewnej spódnicy (także beżowej), na kolanach. Na klatkę piersiową , w białej obcisłej bluzeczce, która poruszała się szybciej niż powinna.

Wdech – wydech, wdech – wydech…

Szybko, coraz szybciej…

A przecież ona nie może się denerwować!

Na szyję , a w końcu na głowę , teraz delikatnie pochyloną do przodu. Na lekko rozchylone malinowe usta, na zgrabny prosty nosek. Na oczy. Na oczy, które powinny tryskać energią i szczęściem , a nie tak jak teraz strachem.

Tak, w wielkich, orzechowych oczach Hermiony Granger widać było STRACH.

-Boisz się? – Spytała spokojniej już Jojo.

-C-co? – W pierwszej chwili Hermiona nie zrozumiała pytania. I ten ton… Taki spokojny, opanowany…taki miły.

-Pytam , czy się boisz?

-J-ja? – Zaczęła się jąkać. – Aa n-niby  cz-czego?

-MIŁOŚCI.  – Powiedziała Jojo. Usiadła obok zdezorientowanej dziewczyny i wzięła ją za ręce. Potem spojrzała jej głęboko w oczy i powiedziała:

-Nie bój się. Przynajmniej TY się nie bój.

 

Hermiona wpatrywała się w nią szeroko otwartymi oczami. Nie rozumiała jej.

Przecież się nie bała, a może tylko to przed sobą ukrywała?

Może na prawdę jestem zakochana?

Może w nim?

Nie, to nie możliwe.

A jeśli tak?

Nie, to nie ma sensu.

A może ma?

Nie, on nie był by z kimś takim jak JA.

A kim JA jestem?

Kimś nie dla niego.

Ale czy na pewno?

Tak.

A kim on jest?

Bogaty, przystojny, mądry i czysty.

Czysty?

Tak.

A co to znaczy?

Ma czystą krew.

A ty nie?

Nie.

Ale czy na pewno?

Na pewno.

Spójrz na siebie.

Patrzę.

I co widzisz?

Siebie.

A dokładniej?

Ładna  i zgrabna nastolatka.

Iii …?

I co?

Gdzie widzisz tą brudną krew?

…

No gdzie?! *

 

Hermiona dalej toczyła bitwę ze swoim wewnętrznym głosem. Tymczasem Jojo wpatrując się w jej twarz także się kłóciła. Tylko trudno stwierdzić z kim. Z sumieniem, ktoś powie, ale czy na pewno? Może to jej gorsza strona? Lub lepsza? Może ona ma kilka osobowości? Może w jej ciele mieszka więcej niż jedna dusza? Może , może, może…

Mogę wymieniać w nieskończoność, ale co to da? Każdy niech zinterpretuje to tak jak chce.

Kocha?

Nie sądzę.

Na pewno!

A jeśli?

Skąd ta pewność?

Martwił się.

Tak?

Ślepa jesteś?

A ty?

Nie!

Zamknijcie się!

Nie krzycz!

Martwił się!

A jeśli to było na pokaz?

Było!

Nie!

Tak!

A co jeśli…?

Tak?

Nie?

Siedział przy niej.

Siedział.

Tak.

Ale to niczego nie dowodzi.

Czemu?

Bo nie.

Wytłumacz.

Nie muszę.

…

Hmmm

A ona?

Kocha go?

Lubi?

Nienawidzi?

Nie wiem.

Popatrz na nią.

Patrzę, i co?

I co?

Nic nie widzę.

Nic?

No myśli.

O czym?

O nim!

Nie!

Tak!

Popatrz na nią!

Dobra!!!

Widzisz?

Widzę…

Ale nie wiem czy to o nim myśli…

A o kim innym?

O nim!

To prawdziwe?

Znasz ją.

Ona Nie udaje.

O nie, nie.

Nigdy?

To może udawane?

Szczere!

Nie wiem…

To miłość czy nienawiść?

… **

 

 

Była to dość dziwna sytuacja. Dwie dziewczyny trzymając się za ręce wpatrywały się w siebie milcząco. Żadna się nie odzywała.

Ludzie mijali je przypatrując się im z jawną niechęcią.

Bo jak to tak?

W biały dzień?

Dziewczyny?

Czy one są…?

Chyba tak…

 

Ale one nie zwracały na nikogo uwagi, tylko dalej się w siebie wpatrywały.

„Zaraz. STOP!

Co ona sugeruje?”

„Przynajmniej ty się nie bój.”

 

„Ty? JA?

A kto się jeszcze boi?

Jak nie ja to … kto?

On?

Jaki on?

Nie wiesz?

Nie.

Kłamiesz.

A skąd! Nie wiem o co ci chodzi!

O …

Nie  kończ.

A jednak wiesz.

Domyślam się.

I co?

Z czym?

Z twoimi myślami.

No…

No co?

Nie wiem.

Czego znowu?

Nie wiem czy on…

Czy on co?

Czy on na serio.

…

Czy udaje.

Ale po co?

Nie wiem.

Ja też nie.

Przecież ja jestem tobą.

Wiem!

Nie krzycz na mnie!

To się nie unoś!

 

Wdech - wydech.

I jeszcze raz.*

 

Obie przyjaciółki kłóciły się z własnymi myślami. Nagle ciszę wokoło przerwał dzwonek telefonu. Sometimes I wish I could be... Sometimes I wish I just wasnt me.. Sometimes I wish that I..***

Jojo otrząsnęła się i odebrała.

-Halo? – Rzuciła do słuchawki, w tym samym czasie Hermiona potrzasnęła głową i zaczęła uważnie rozglądać się po parku. – Jasne. Już. – Rozłączyła się.

-Mama cię szuka.

-Mnie? – Dziwi się  brązowo oka.

-Tak. – Uśmiech. – Miałaś zaraz wrócić. Obiad czeka.

-A tak. – Przypomniała sobie. – Chcesz iść ze mną?

-Nie dzięki. Mam jeszcze coś do załatwienia.

-Aa spoko. Na razie.

-Cześć.

Hermiona oddalała się a blondynka odprowadzała ja wzrokiem.

Westchnęła. Jednak nadal nie ruszyła się z ławki. Niedawny telefon uciekł gdzieś w niepamięć. Teraz w jej głowie gościła tylko panna Granger i jej strach przed głębokim uczuciem jakim jest miłość.

Dziewczyna spojrzała na zegarek. Była 15.30.

 

*

 

Retrospekcja.

Pokój Jojo. Godz. 13.00

-Jenie! Telefon! – Krzyk mamy wyciągną ją z łóżka.

-Idę! – Odkrzyknęła zła na cały świat nastolatka. – O tak wczesnej porze! Spać nie mogą czy co? – Mamrotała pod nosem idąc do słuchawki odłożonej na stoliku w przed pokoju. – Tak? – Rzuciła już spokojniejszym głosem. – Tu Jennifer. – Chwila ciszy. Mówi osoba po drugiej stronie słuchawki. – Coś się stało? – Dziewczyna w zamyśleniu zaczęła skubać dolną wargę. – Może jednak…? - … - I…? - … - …Nie sprawdziła tego? – Uśmiech. – Oczywiście. Zjem coś i wpadnę do niego. -… - Nie ma za co. Do widzenia. – Odłożyła słuchawkę.

Westchnęła, zmierzając do kuchni.

 

*****************

 

 

 

*Rozmowa Hermiony z jej sumieniem:

„Może na prawdę jestem zakochana?”/ „Ty? JA?” -Hermiona .

„Może w nim?”/ „A kto się jeszcze boi?” – Jej sumienie

** rozmowa Jojo z własnymi osobowościami, ma ich więcej niż jedno. Nawet ja nie wiem ile w niej siedzi :p 

*** fragment piosenki  Hannah Montana - Far awal

– jak łatwo możne się domyślić jest to dzwonek telefonu komórkowego Jojo.

Sorry za błędy.

Pozdrawiam