Pojedynek Serc: Rozdział Czwarty

Rozdział czwarty: Aż tak źle?

***

Draco zaskoczony patrzył na przyjaciółkę.

-Ja… – zaczął. – Nie wiem, o czym mówisz.

-Daj spokój Smoku! – Zaśmiała się Jojo. – Zawsze potrafiłam wyczuć, kiedy kłamiesz! No wiec? Co to za laska?

- Nie wiem, o czym mówisz. – Uparcie obstawał przy swoim, Draco.

- Przestań. Mów. Wiesz, że i tak to z ciebie wyciągnę prędzej czy… – Sometimes I wish I could be... Sometimes I wish I just wasn’t me... Sometimes I wish that I...  zadzwonił telefon komórkowy , Jojo wyciągnęła go z kieszeni ,  that I could touch the sky that I wouldn't shy again that I could fly away...*. – Tak? – Rzuciła do słuchawki nadal patrząc na chłopaka. – Teraz? – Zrobiła niezadowoloną minę. – A Philip nie może? – Wywróciła oczami. – Dobrze, zaraz będę. – I się rozłączyła. – Muszę spadać na chatę.

Draco mimowolnie się uśmiechną, pewny, że Jojo …

- Nie myśl, że o tym zapomnę. – Zmierzyła go „groźnym” spojrzeniem. – Wyciągnę to z ciebie prędzej czy później.

-Jak już coś to wolę ździebełko później. – Chłopak się uśmiechną.

-Draco? – Dziewczyna tylko pogroziła mu palcem. – Wiesz…

- Jasne, jasne. – Uśmiech - A czemu musisz spadać? Stało się coś?

-Muszę pilnować brata.

-Myślałem, że Philip sam się pilnuje. – Chłopak wyszczerzył swoje idealne i białe zęby.

-He, He, Marka. – A widząc jego pytające spojrzenie dodała: - To młodszy brat, prezent na święta.

-Aha. Gratuluje.  – Odpowiedział powoli.

- Nie ma czego. – Westchnęła. – Widzimy się później? – Rzuciła na odchodnym dziewczyna.

-Jasne, całe dnie tutaj spędzam.

- Aż tak źle? – Dało się wyczuć współczucie w jej głosie.

-Nie, może być. – Uśmiech. – To na razie

- Cześć. – I odeszła.

Draco pozostał sam. Spojrzał na papieros, który całkiem się wypalił i rzucił go na ścieżkę. Rozejrzał się po parku zastanawiając się, co też może robić teraz Granger. „Pewnie siedzi z nosem w książce. – Prychnął w myślach. – Jak zwykle.” Wyjął z kieszeni paczkę z papierosami.

-Ostatni? – Rzucił w przestrzeń.

Wyjął papierosa, pustą paczkę zgniótł w dłoni, po czym wyrzucił do kosza.

- Pudło. – Powiedział, gdy porzucony przez niego śmieć wylądował obok, zapalił papierosa, po czym odszedł nawet się za siebie nie oglądając. Śmiecia oczywiście nie podniósł.

*

Hermiona weszła do pierwszego baru napotkanego na swej drodze.

„Sunflower” głosił szyld.

-Hmmm… – Mruknęła dziewczyna bacznie rozglądając się po wnętrzu. – Nic się tu nie zmieniło. – „Po za tym, że to już nie bar a restauracja.” Pomyślała.

Duża sala w słonecznych barwach była do połowy wypełniona wesoło rozmawiającymi nastolatkami. „W końcu to wakacje. Każdy się gdzieś relaksuje.”

Ujrzała mały stolik przy oknie. Zamówiła frytki z colą i usiadła przy nim czekając na zamówienie. Na jej stoliku stał ładny drewniany słonecznik, dyskretnie acz z uwagą rozejrzała się po innych stolikach i na nich też zobaczyła takie same ozdoby. „No ładnie, ładnie.”

Wyjęła z torebki swój nieodłączny notes i zaczęła go przeglądać.

Całkowicie pochłonięta swoim terminarzem nie zauważyła, że po drugiej stronie ulicy od kilku minut stoi i przygląda się jej pewien blondyn.

*

Draco stał po drugiej stronie ulicy i przyglądał się dziewczynie pogrążonej w jakiejś lekturze.

- Nawet w wakacje się uczy. – Prychnął. – Oj Granger, Granger, trzeba zmienić twoje zwyczaje. – Uśmiechną się i w te samej chwili ujrzał jak do jej stolika podchodzi kelner z zamówieniem.

- Świństwo. – Powiedział i odszedł.

*

-Pani zamówienie. – Rzekł kelner.

Hermiona spojrzała na tace z jedzeniem, a potem na kelnera. Wysoki, przystojny, o niezwykle jasnych blond włosach i zielonych oczach. Kiedy jej wzrok napotkał wzrok kelnera, ten uśmiechną się nieśmiało do niej i:

-Hermiona? – Zapytał niepewnie.

-Tak. – Odpowiedziała powoli bacznie mu się przyglądając. ”Znam go? Skąd u licha?”

- Nie poznajesz mnie?

Niepewne kręcenie głową.

-A powinnam?

- Philip Johnson **.

- Philip! Nie poznałam cię! – Wykrzyknęła zaskoczona dziewczyna.

- Ja ciebie od razu poznałem, zawsze siedziałaś z książkami. – Delikatny uśmiech, który spowodował, że na jego twarzy ukazały się słodkie dołeczki.

- To kalendarz. – Powiedziała i zamknęła go. – A więc nadal tu pracujesz?

-Tak, ale awansowałem. – Rzekł dumne. – Teraz jestem kelnerem i zastępcą menagera.

-To cudownie. – Hermiona przypomniała sobie jak kiedyś by on zaledwie pomocnikiem w kuchni. – Gratuluję.

-Dzięki. Muszę wracać do roboty. – Krzywy uśmiech.

-Nie ma sprawy. Miłego dnia.

-Dzięki i nawzajem. Cześć.

- Cześć.

Hermiona patrzyła za oddalającym się chłopakiem. „No Philip, zmieniłeś się, ale nadal przyciągasz wzrok dziewczyn. Hmmm … To obrączka? – Zastanawiała się w myślach ujrzawszy złoty błysk na jego palcu. – Ożeniłeś się? Ciekawe, z kim?”

W myślach analizowała kandydatki na żonę dla niego. „Żadna mi nie pasuje” – Stwierdziła i  zabrała się do jedzenia.

***

*fragment piosenki Hannah Montana – Far awal.

**Philip Johanson – starszy brat Jojo(16 lat) i Marka ( 3 lata), ma 24 lata. W młodości tak jak i teraz był obiektem westchnień wielu dziewczyn, w tym samej Hermiony, niezwykle przystojny i zaradny, ma żonę Elizabeth ( Liz) Braun (21 lat) – ten ślub będzie wspomniany przez Jojo w kolejnych odcinkach.